سیستم های پایپینگ ۲

از آنجا که این سیستم­ها تفاوت­های گسترده­ای دارند، تفاوت اقلام مورد استفاده در آنها بیش از حد معمول است و هر انتخابی باید کاملاً بررسی شود. اگر لولۀ سفالی لعاب­دار یا چدنی انتخاب می­شود، دربارۀ مادۀ انتخابی برای پر کردن اتصالات توجه دقیقی باید مبذول شود. اینورت­ها در همۀ لوله­ها به جز کربن استیل به عنوان نقطۀ مرجع ابعادی به کار می­روند. در خطوط فاضلاب، اینورت به نقطۀ پایینی داخل لوله گفته می­شود. در لوله­های قطورتر سفالی، ضخامت زیاد شده و هنگام طراحی باید فاصلۀ آن از دیگر لوله­ها و پی­های زیرزمینی محاسبه شود. استفاده از کاهنده­ها یا افزاینده­های سیمانی ارتفاع اینورت را تغییر می­دهد که باید محاسبه شود.

هنگام انتخاب لوله­های کربن استیل برای سیستم­های فاضلاب گرانشی، بُعد مرجع، زیر لوله (BOP) است که به صورت ارتفاع مطرح می­شود؛ که البته بُعد مرجع برای اینورت هم ارتفاع است.

جریان مایع از طریق شیب سیستم گرانشی تعیین می­شود که آن نیز تابع مجموعۀ اینورت­هاست. طراح می­باید بدون توجه به ضخامت دیوارۀ لوله­ها توجه­اش را به ارتفاع سطوح داخلی معطوف کند. سطح داخلی اتصال باید مبنا قرار گیرد هرچند ضخامت­ها متفاوت باشند. جریان در سیستم­های گرانشی می­باید تا جای ممکن یکنواخت باشد و از بیرون زدگی­هایی که بند یا سد درون لوله می­سازند و نقطه­ای برای تجمع ذرات جامد و انسداد جریان پدید می­آورند جلوگیری شود.

انتخاب کاهنده:

هنگامی که کاهش اندازه برای لوله­های اصلی مورد نظر باشد، برای انتخاب کاهنده دقت بالایی باید اعمال شود. به دلیل واژه­شناسی متناقض، موقع تعریف کاهش اندازه چه در لوله­های چدنی یا سربی، اشتباهات فراوانی رخ می­دهد.

واژه­شناسی مناسب در زیر تعریف شده است. همۀ عبارت­ها در جهت جریان تعریف می­شوند.

۱-    سرامیک لعاب دار: تنها نوع هم­مرکز  آن موجود است.

الف) برای افزایش سطح لوله از افزاینده استفاده کنید که سر ناقوسی آن در سمت کوچکترش قرار دارد.

ب) برای کاهش سطح لوله از کاهنده استفاده کنید که سر ناقوسی آن در سمت بزرگترش قرار دارد.

۲-    لولۀ فاضلاب چدنی: تنها نوع هم­مرکز آن موجود است.

الف) برای افزایش یا کاهش اندازۀ لوله از کاهنده استفاده کنید. برای همخوانی با لوله یا فیتینگ مجاور نوع سر می­باید برای هر دو سر مشخص شود.

ب) کاهنده­های ناهم­مرکز در اندازه­ها و الگوهای محدودی موجودند؛ بنابراین طراح پیش از گزینش این نوع از کاهنده­ها باید اطمینان یابد که کاهنده در این اندازه به شکل تجاری موجود است.

برای مشخص کردن یک سیستم فاضلاب -به شکل گفتاری یا روی کاغذ- طراح باید اجزای سازندۀ آن سیستم را بشناسد، که عبارتند از:

شاه­لوله: فاضلاب از چند انشعاب به یک شاخۀ اصلی که معمولاً در کنار جادۀ اصلی قرار گرفته وارد می­شود. شاه­لوله را باید از طریق دریچه­های فاضلاب به بازه­های مشخصی تقسیم نمود تا از گسترش آتش یا تجمع گاز جلوگیری شود.

انشعاب: خطوط انشعاب از تجمع دو یا چند زیرشاخه تشکیل شده و از طریق یک دریچۀ آدم­رو به شاه­لوله متصل می­شوند.

زیرشاخه: خطوط فاضلابی که دریچه­های فاضلاب را به انشعاب­ها متصل می­کنند.

 فانل (قیف): نقطۀ جمع­آوری مایعات، که معمولاً ۲” بالاتر از نقطۀ خروج قرار دارد. برای سیستم­های کربن استیل، یک سویج هم­مرکز ۶”´۴” می­تواند به عنوان فانلی اقتصادی به کار رود. خطوط اتصالی به فانل برای جلوگیری از گرفتگی نباید کوچکتر از ۴” باشند. برای اقلام دیگر می­توان کاهندۀ ۶”´۴”را به کار برد و کوچکترین اندازه برای انتهای جمع­آوری کنندۀ فانل باید ۶” باشد. سویج بر کاهنده ترجیح داده می­شود، زیرا سویج به خاطر طول بیشترش عمق بیشتر برای جلوگیری از پاشش دارد.

 دریچۀ فاضلاب: برای جمع­آوری فاضلاب­های سطحی به کار می­رود. سطح سیمانی یا دیگر سطوح به سمت دریچۀ فاضلاب شیب دارد. دریچۀ فاضلاب معمولاً حدود ۲ فوت مربع سطح و ۱’ یا ۱.۵’ عمق دارد و با درپوشی مشبک پوشانده می­شود.

دریچۀ آدم­رو: جعبه­ای که حکم نقطۀ تجمع فاضلاب و خروج آن از یک نقطه را دارد و یک انسان می­تواند برای تمیز کردن انشعاب­های فاضلاب وارد آن شود. جریان­های ورودی معمولاً هوابند می­شوند تا از انتشار آتش یا گازهای خطرناک جلوگیری شود.